اگر مشکل ما نداشتن پول لازم برای سرمایه‌گذاری است، آن را هم به کمک مردم در داخل و ایرانیان خارج از کشور می‌توان تامین کرد. کافی است موانع را برطرف و تضمین‌های لازم را تامین کنیم. قطعاً در چنان حالتی سرمایه‌های فراوانی از خود ایرانی‌ها به کشور سرازیر خواهد شد حتی بسیار بیشتر از آنچه چین وعده آن را داده است.
به گزارش اعتدال، روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود به صورت جدی قرارداد 25 ساله را زیر سوال برده و ضمن مغایر دانستن آن با «نه شرقی»، خواستار توجه بیشتر به سرمایه هخای ایرانی و عدم اتکای بیهوده به چین و ماچین شده استو می نویسد: توصیه دقیق و کارساز «نگاه به درون به جای نگاه به بیرون» که بارها در کلام رهبری در سال‌های سخت محاصره اقتصادی و تحریم‌های
ظالمانه آمریکا تکرار شد و هنوز نیز ایشان بر آن تاکید دارند، ایجاب میکند مشکلاتمان را در تمام زمینه‌ها با تکیه بر نیروها و امکانات داخلی حل کنیم.
برای عمل به این توصیه، دو اهرم قوی در اختیار داریم؛ نیروی انسانی با استعداد و ثروت‌های زیرزمینی و روی زمینی فراوان که ایران پهناور از آن برخوردار است. آنچه کم داریم، مدیریت صحیح برای بکارگیری نیروی انسانی و استفاده بهینه از امکانات و ثروت‌ها برای سرعت بخشیدن به چرخ‌های پیشرفت کشور است.
شوربختانه باید اعتراف کنیم رفتار دستگاه‌های مختلف و متولیان امور با نیروهای انسانی در کشورمان بگونه‌ایست که به جای جذب موجب دفع آنها می‌شود. فرار مغزها و مهاجرت هزاران نفر از نیروهای تحصیل‌کرده و کاردان به کشورهای دیگر، نتیجه همین بی‌اعتنائی‌ها به نیروهای انسانی است. همه می‌دانیم که بزرگ‌ترین مراکز علمی جهان از قبیل «ناسا» را دانشمندان ایرانی اداره می‌کنند و بهترین پزشکان کشورهای اروپائی و آمریکائی، ایرانیان مهاجری هستند که نتوانسته‌اند در وطن خودشان زمینه مناسبی برای کار پیدا کنند.
نمی‌خواهیم بر تفکر مهاجرت از کشور و خدمت به کشورهای دیگر صحه بگذاریم ولی این واقعیت را نمی‌توان منکر شد که زمینه کار و خدمت در کشورهای دیگر فراهم‌تر است و همین امر موجب شده دانشمندان ایرانی اقامت و کار در آن کشورها را بر حضور در کشور خود ترجیح دهند. این درست است که عِرق وطن‌دوستی باید انگیزه ماندن در وطن و تحمل سختی‌ها را در ما ایرانیان به وجود بیاورد و ما را از مهاجرت به کشورهای دیگر منصرف نماید ولی روی دیگر این سکه اینست که مسئولین نیز موظفند زمینه‌های ماندن در کشور را برای کسانی که چنان انگیزه‌هائی ندارند نیز فراهم سازند.
این تلاش باید چنان باشد که حتی جاذبه‌هائی برای جذب دانشمندان سایر کشورها و ایجاد انگیزه در آنها برای خدمت در ایران پدید آورد و ایران را به بزرگ‌ترین مرکز تجمع متفکران و دانشمندان جهان تبدیل کند. رفتار ما نه‌تنها اینگونه نیست، بلکه شرایط را طوری رقم می‌زند که دیگران رغبتی به جذب شدن به ایران ندارند و بسیاری از دانشمندان ایرانی نیز رغبتی به ماندن در وطن خود ندارند.
در بخش ثروت‌های زیرزمینی و روی زمینی و امکانات فراوانی که ایران به عنوان یک کشور ثروتمند دارد، نکات زیادی وجود دارند که یکی از آنها خام‌فروشی و دیگری وجود مشکلات فراوان بر سر راه مردمی است که مایل به تبدیل ثروت‌های بالقوه به ثروت‌های بالفعل هستند. علاوه بر وجود قرطاس‌بازی‌ها، مقررات دست و پاگیر، فساد نهادینه‌شده در سیستم پولی و بانکی و رانت‌خواری‌ها، حتی به بخش مهمی از قانون اساسی که تشکیل تعاونی‌ها را برای حضور اقشار خرده‌پا در نظام اقتصادی و تولیدی کشور توصیه میکند، عمل نمی‌شود.
ایران ما، زمینه بسیار مساعدی برای کشاورزی دارد ولی بی‌توجهی به نیازهای درازمدت کشور موجب شده زمین‌های کشاورزی به ویلاهائی برای طبقات برخوردار تبدیل شوند و صاحبان خرده‌پای زمین‌های کشاورزی با محروم شدن از این زمین‌ها از تولیدکننده به مصرف‌کننده تبدیل شوند و کشور به تدریج به طرف یک جامعه مصرفی‌شدن به پیش برود و به بیرون وابسته شود.
ما به جای اینکه منابع و ثروت‌های کشور را در اختیار دیگران قرار دهیم تا آنها را برای ما نقد کنند، باید راه را برای نیروهای انسانی مستعد و کاردان داخلی باز کنیم تا با تکیه بر خودمان ثروت‌های بالقوه را نقد کنیم و در پرتو این کار، علاوه بر تولید ثروت، به اشتغال‌زائی هم کمک نمائیم. نگاه به درون را اینگونه می‌توان محقق کرد نه سپردن منابع و امکانات داخلی به این و آن. تفاوتی هم میان شرق و غرب وجود ندارد، اگر قرار است نگاهمان به بیرون نباشد، نه باید به غرب تکیه کنیم و نه به شرق.
اگر مشکل ما نداشتن پول لازم برای سرمایه‌گذاری است، آن را هم به کمک مردم در داخل و ایرانیان خارج از کشور می‌توان تامین کرد. کافی است موانع را برطرف و تضمین‌های لازم را تامین کنیم. قطعاً در چنان حالتی سرمایه‌های فراوانی از خود ایرانی‌ها به کشور سرازیر خواهد شد حتی بسیار بیشتر از آنچه چین وعده آن را داده است.
برخورداری از تعامل متوازن به معنای داشتن روابط بازرگانی و انواع روابط فنی و صنعتی و علمی با دیگران برای کشور لازم و اجتناب‌ناپذیر است ولی سپردن کارها به بیگانگان، را نمی‌توان با سیاست «نگاه به درون» توجیه کرد. امضاء سند 25 ساله با چین، نگاه به درون نیست بلکه نگاه به بیرون است. ما با این اقدام، از ترس مار غاشیه به اژدها پناه برده‌ایم، آنهم اژدهای زرد!
الان هم طلبکار شديد ما مردم معذرت ميخوايم
مگر قرار نبود تحريم ها بالمره برداشته بشن
مگر قرار نبود چرخ اقتصاد و ... با هم بچرخه
پس چه شد
يا دم انتخابات دنبال دو قطبي سازي . فريب مردم هستيد
با اينکه اين قرارداد رو اگر هم بد هست توسط خودتون امضا شده
ما ملت ایران قدرتمند تر از آن دو دولتیم اما حاکمان ما ضعیف النفس هستند که دست به دامان خارجی میشوند و الا ما میلیونها امیرکبیر و دکتر محمد مصدق ها داریم که می تواند دو سوته شاخ این دو تا جوجه اژدها را بشکند .
ما از نسل رستم اژدها کُشیم "نه اژدها پرست" .