وقتی صدا و سیما ، رئیس دانشکده سازمانی خودش را به عنوان کارشناس به برنامه انتخاباتی قالب می کند، وقتی رئیس دانشکده صدا و سیما، به جای نقد کاندیدای ریاست جمهوری، به موضوعات شخصی مشاور او وارد می شود،  وقتی بعد از ورود به موضوعات شخصی، "خود دادستان پنداری" اش گل می کند و اتهام می زد،  وقتی مشاور کاندیدا می خواهد برای دفاع از خود سخن بگوید و پاسخ اتهامات را بدهد ولی میکروفن او را قطع می کنند تا همچنان تک صدایی برقرار باشد، می شود یکی از دو راه را انتخاب کرد...
  عصر ایران - وقتی صدا و سیما ، رئیس دانشکده سازمانی خودش را به عنوان کارشناس به برنامه انتخاباتی قالب می کند

  وقتی رئیس دانشکده صدا و سیما، به جای نقد کاندیدای ریاست جمهوری، به موضوعات شخصی مشاور او وارد می شود
 وقتی بعد از ورود به موضوعات شخصی، "خود دادستان پنداری" اش گل می کند و اتهام می زند

 وقتی مشاور کاندیدا می خواهد برای دفاع از خود سخن بگوید و پاسخ اتهامات را بدهد ولی میکروفن او را قطع می کنند تا همچنان تک صدایی برقرار باشد

می شود یکی از دو راه را انتخاب کرد:

یا
 به همین که صدا و سیما اجازه داده "یکی غیر از خودشان" جلوی دوربین بنشیند رضایت داد و حالا که میکروفن را بسته اند، پانتومیم بازی کرد و لبخند زد و نهایتاً منتظر بود تا شاید اتاق فرمان لطف کند و پیچ صدا را کمی باز کند

یا 
صحنه را مقلوبه کرد و میکروفونی که بسته شده را به عنوان "نماد صداهای خاموش ملت" روی همان صحنه پرتاب کرد تا بدانند حتی نجیب ترین و علمی ترین و صبورترین و فاضل ترین ایرانی ها نیز می توانند سربزنگاه، حتی با میکروفن بسته نیز، رساترین صداها باشند.

هرگز کاسه صبر یک ایرانی و ملت ایران را لبریز نکنید.

زیاده عرضی نیست!